கல் சாமி சிரிக்குதடி

வேப்பமர காடும் செம்மண் தரையும்
கல்பாறை குளமும் மொட்டை கோபுரமாய்
கோவிலை  கண்டான்...

வந்துசேர வழியும் இல்ல
மழைக்கு ஒதுங்க, கூரையும் இல்ல
புயல் மழையில கோவிலும் கரையல ...

யோசனையில் பணம் சேர்த்து
தங்கத்தில் சிலை வார்த்து
மூணு அடுக்கு நிலை வச்சான் மாணிக்கம்...

இப்போ, நிற்க இடம் இல்ல, காருக்கும் பஞ்சமில்லை
கூச்சலுக்கும் குறையில்லை
வேதனையில் நின்றவனைபார்த்து,
பழைய கல் சாமி சிரிக்குதடி...

அரை குறை

வேல்கம்பும் தீப்பந்தமுமாய்
காடு மலை திரிந்தவன்
கடைசியில் நதிக்கரை வந்தடைந்தான்...

இடம் கண்டவன், தேவைக்காக
கல், மரம், மண், ஏர் தொழில்
செய்து வாழத்தொடங்கி...

ஓர் தொழில் செய்தவன் கூட்டமானான்
அவன் தொழில் அந்த கூட்டத்திற்கு
அடையாளமாகி போனது ...

அவன் தொழில் அறிவும், ஆற்றலும்
வணிகமும் சார்ந்து செல்லாமல்
அரை குறை அறிவாய் சாதியாய் நின்றது..

முகநூல் வாசி

இவன் கால்வாசி ஜனத்தொகையின் சாபக்கேடு.
தொலைபேசியின் காதலனாய்
முகநூல் பக்கத்தில் முகமில்லா
மனிதனாய் வாழத்தொடங்கிவிட்டான்..

தன்னை சுற்றிய அனைத்து
விருப்பங்களையும் கோபங்களையும்
வெறும் எழுத்துக்களாகவும் கார்ட்டூன் பொம்மைகளாகவும்
கடந்து செல்கிறான்...

இணையத்தின் வேகத்தில்
நடைபாதை பூக்களையும், ஜன்னல் ஓர பயணங்களையும்
டீக்கடை நண்பர்களையும்
சிட்டுக்குருவியாய் தொலைத்தான்...

முகநூல் பக்கத்தில்
உலகையே பார்த்தாலும் தன்னையும்
தன் கைக்குள்ளயே சிறை வைத்துக்கொள்கிறான்
இந்த முகநூல் வாசி.... 

மாநகர அகதி

குக்கிராமத்தின் கடைசி பேருந்தில்
ஜன்னல் சீட்டை பிடித்தபடி  வருங்கால
கனவுகளுடன் சென்னை புறப்பட்டான்...

சினிமாவில் அவன்  பார்த்த சென்னை
நிஜத்தில் நெரிசலும், கோபமும்,
பயமும், பதட்டமுமாய் மட்டுமே இருந்தது..

ஐந்து ரூபா டீயும் , அளவு சாப்பாடும்
சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்ட
மாநகர டம்ளாரும் அவனை
பிழைக்க வந்தவன் என 
அகதியாக்கியது...

இறக்குமதி செய்யப்பட்ட காருக்கும்
கடைக்கும் செல்போனுக்கும்
இடையில்  அவன் மட்டும்

எண்ணெய் வைத்து சீவிய தலையுடன்
உள்நாட்டு உற்பத்தியாய்
தனித்து நின்றான்... 

நிறை மாத ஆண் மகன்

விதைத்த நாள் முதல்

வாங்கிய கடனுக்கு வட்டியை

கூட்டிய படி…

நிறை மாத ஆண் மகனாய்

வயலுக்கு வந்தான் மாணிக்கம்

இன்று காலை மண் வெட்டியும்

தலைப்பாகையுமாய் வயலுக்கு வந்தவனை

செம்மண் விரிசல்களாய் சிறு தழையும்

தண்டுமாய் விதைத்த அத்தனையும்

விளைந்து நின்றன…

ஆனந்த கண்ணீரும், கன்னக்குழி நிறைந்த

அந்த சிரிப்பும் அவனை

ஆயிரம் பிள்ளைக்கு அப்பனாக்கியது…           

வாடிய பணம்

கீறல் விழுந்த கண்ணாடியும்
தையல் போட்ட செருப்பும்
பச்சை துண்டுடன்...

எட்டு மணி பஸ்ச பிடிக்க
 கீரை கட்டுடன் வந்து நின்றான்
அந்த மாநிற மனிதன்...

நாளாய் மடித்த பத்து ரூபாய் நோட்டை
 இறுக்கி பிடித்தபடி  நிற்க
இடம் இல்லாத பஸ்சில் ..

வேண்டா வெறுப்பாய் அவனை
கடந்து சென்றது அந்த பயணம்
இடம் வருவதற்குள் பாதி பணம் வாடி போச்சு..

வேற வழியும் இல்ல
ஈர துணியில் பாதி கீரைக்கும்
மீதி அவன் வயித்துக்கும்ன்னு ஆயிருச்சு. . 

கிறுக்குப்பய கிழவி

இது வாடிக்கையான நேரம் தான்
மாணிக்கத்தின் வருகையை பார்த்தபடி
கிழவி வெத்தலை மடித்தாள்...

என்ன கிழவி உன் பேரன்
வந்தா தான் சோறு போடுவியா
வேலைய பாருடி கிறுக்கு சிறுக்கி ..

என்ற  பாட்டனின் பேச்சு
கிழவியை கேலி செய்த
அரை நொடியில்
மாணிக்கம் வந்தான்....

என்ன கிழவி சாப்டயானு கேட்டவனை
"கிறுக்குப்பய" எனக்கென்ன
நீ சாப்பிடுனு வந்தால் வறுக்கி வரடீ உடன்...

நடைபாதை நகரம்( நரகம்)

கார்பன் கரி படிந்த முகமும்
கிழிந்த சட்டையும் அவனை அடையாள படுத்தியது
அவன் இந்த நகர வாழ்க்கையின்
நடைபாதை மனிதன் என்பதை..

காட்சி பொருளாக்கப்பட்ட உணவு கடைகளை
வெரித்து  பார்த்த படி அவனின்
அருந்த செருப்புகள் நகர மறுத்தன...

தினமும் பசியுடன் தோற்றும்
இன்றும் அவன் கேட்க தொடங்கி விட்டான்

ஐயா...
இந்த புத்தகம் பத்து ரூபாய் வாங்கிக்கொள்ளுங்கள் என்று.